හිතන්නටවත් හිතක් නැති කල...
හිතත් අරගෙන කොහෙද දුර ගිය
ඔබව හොයනව තාම හැමතැන
කොහෙද ඔබ දුර ගිහින්.....
පාලු අහසට ඈත දිදුලපු
තාරුකාවක් වෙලා උන් නුබ...
ලගට ලන්වී එලිය වන්නට
තවත් තරුවක් උනා මන්.....
ජීවිතේ මට මටත් නැතිකර
වලාවක සැගවුණොත් දිනයක...
සනස ගන්නට මටත් මගෙ හිත
බැරිවේවි දන්නව මන්.....
ජීවිතේ මට කියාදෙන්නට
පද පේලි පටලලා එකිනෙක.....
ලියපු කවියට තනුව එක්කල
නුබ මගේ ජීවිතේ වෙලා දැන්......
No comments:
Post a Comment