හිමි නොවුණු මගෙ අතිතේ...
විටින් විට ඔබ ඇවිත් යන්නැ'ති,
සතුට දෙන්නට වසන්තෙ...
හීන මැව්වට පිපුණු හැම විට,
උයන් වල මා දස අතේ....
පරවුණා, ඒ පිපුණු හැම කල,
නුබ නිසාමම කිණිත්තේ...
අහම්බෙන් මම පිපුනේ ආයෙම,
දිය පිරුණු වැව් ඉහත්තේ...
උයන් වල තව මල් පිපිලා,
නැති නමුත් මදු වසන්තේ....
උණුහුමක මා කැටි කරන් ඔබ,
නෙලා ගත් මා මේ දුරුත්තේ....
මේ තරම් මට දුර උනේ ඇයි..?
පමා වූ මගේ වසන්තේ......
Prabhath..
No comments:
Post a Comment