සිතක සේයා.... 38

පසලොස්වක අහස
විසල් පුරට වැඩි මුත්...

අකම්පස් කලුවරින්
පිරී ගොස් නෙත් සිත්....

දහම් වැසි කුලුනු ස්වරයෙන්
අසනි වැසි සේ බට මුත්...

තෙමලනු බෑ... බුදු හිමියනේ
ඉරිතලාගිය උනුන් හිත්....

සිතක සේයා..... 37

සිත කිදා ගොස් ගොම්මනේ,
ඉරා සද රැස - ලොවට රහසේ...

නෙත් අයන්, සොයමින් කෙනෙක්
තනිවෙලා නුබ.. මාවතේ....

කාසි වෙනුවෙන්, සින්නකර,
ජීවිතය, නුබ සිය දහස් වර...

වින්දනය ලැබූවන් පවා,
අවමන් කරයි, හිද මහ මැදුරු වල....

දියණියක්, සොයුරියක්, මවක් වී..
ප්‍රේමයක් නොලද - ලොවක
විසදුමක් නැති, ඉරණමක
නතු වෙලා...
සිය දහස් වර තැවෙන, දැවෙන......................

සිතක සේයා.... 36

සදක සිසිලස දැනුන මතකය
හැගුන සද, සිත හාද වී.......

එකම තරුවක් වෙලා ඉන්නට
ආදරෙන්, හදවතේ පේ වී....

සිතේ සරි සැරූ මගේ සදවත
ලගට ලන්වී, වාත් වී....

ඉදිමි නුබ ලග, සතපු සිහිනයේ
නුබ ලගම අද සබෑවක් වී.....